Mgr Olga Krzyżanowska – rehabilitacja po zabiegach radykalnej prostatektomii

Po zabiegach radykalnej prostatektomii

Zajmuję się terapią uwzględniając Pacjenta jako integralną całość. W przychodni medycznej Onko-Centrum wykorzystuję specjalistyczną wiedzę, zalecenia, metody pracy w dziedzinie urologii. Konsultacje skierowane są do mężczyzn po zabiegach radykalnej prostatektomii, zapaleniu gruczołu krokowego, zaburzeniach erekcji oraz innych związanych z miednicą mniejszą.

mgr Olga Krzyżanowska – absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Lublinie na kierunku Fizjoterapia, aktualnie studentka IV roku Osteopatii w Warszawie. Od 2016 roku związana z Polskim Towarzystwem Uroginekologicznym, jako certyfikowana fizjoterapeutka w dziedzinie urologii i ginekologii.

Fragment artykułu ze strony http://onkologia.org.pl/rehabilitacja-po-leczeniu/

“Rehabilitacja po leczeniu

Po zakończeniu leczenia onkologicznego pacjent często nie wie, jak się poruszać w nowych dla niego realiach – czy ma się cieszyć z końca terapii, czy domagać się częstych wizyt kontrolnych, czy po prostu żyć.

W nadmiarze wydarzeń często jest zagubiony, a w większości przypadków po uciążliwym leczeniu mocno zmęczony. Niejednokrotnie wymaga pomocy innych specjalistów (np. leczenia kardiologicznego), ale też często po prostu wymaga świadczeń rentowych, nie mając sił i możliwości powrotu do pracy.
Większość ludzi w momencie rozpoznania choroby nowotworowej chce żyć, ale w miarę zrozumienia i akceptacji zasad leczenia chce żyć bez oznak kalectwa fizycznego i psychicznego.
Jednym z etapów leczenia jest szeroko rozumiana rehabilitacja jako proces społeczno-medyczny mający na celu poprawę jakości życia we wszystkich jej elementach. Zasady rehabilitacji fizycznej zostały omówione w innym rozdziale.

Innym działem rehabilitacji jest rehabilitacja psychiczna, której celem jest przywrócenie zaburzonych lub utraconych w wyniku choroby funkcji psychicznych, zdolności do pracy czy sprawowania ról społecznych. Rehabilitacja psychiczna dotyczy bardzo subtelnych struktur osobowości ludzkiej. Przywracanie chorym sprawności psychofizycznych powinno odbywać się przy współudziale osoby chorej, z uwzględnieniem jej nastawienia wobec samej siebie i choroby. Należy pacjentom ułatwiać zrozumienie procesu leczenia od strony psychicznej, jak również wzmacniać w nich pozytywne nastawienie i wiarę w prowadzoną terapię. Bardzo ważne jest przedstawianie roli pacjenta jako osoby współodpowiedzialnej za proces leczenia, jego współpartnerstwo, a nie bierne oczekiwanie wszystkiego, co możliwe od zespołu leczącego. Nastawienie chorego, przekonanie o potrzebie współpracy z zespołem leczącym i oczekiwania z obu stron mieszczą się w kategoriach psychologicznych. Psychologiczne przygotowanie pacjenta do leczenia i usprawniania odgrywa olbrzymią rolę, warunkując często powodzenie terapii.

Proces rehabilitacji psychicznej jest uzależniony od stanu psychospołecznego, wieku, płci i rodzaju choroby pacjenta. Dla psychologicznego rozumienia niepełnosprawności bardzo ważny jest okres jej trwania oraz rokowania związane z przebiegiem choroby. Formy oddziaływań psychologicznych zależą zarówno od rodzaju i etapu choroby, jak i od demonstrowanych przez pacjenta problemów psychologicznych. Bez względu na etap choroby i fazę leczenia działalność psychologiczna powinna towarzyszyć w każdym z tych okresów. Podstawową formą oddziaływania na pacjentów jest informacja, psychoterapia i terapia behawioralna. (…)”