Czukiewska Ewa

Absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Obecnie pracuje w Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im św. Jana z Dukli.
Specjalista genetyki klinicznej i chorób wewnętrznych. W 2012 roku obroniła prace doktorską.

Autorka publikacji w czasopismach polskich, zagranicznych.
Szczególne zainteresowania dotyczą:
– niestabilności genomu, zmian genetycznych i epigenetyczne w kontekście chorób nowotworowych
– biologii nowotworów BRCA-zależnych w kontekście terapii

Członek Europejskiego Towarzystwa Genetyki Człowieka oraz Polskiego Towarzystwa Genetyki. / gta

Diagnostyka

Przy podejrzeniu nowotworu płuca podstawą właściwego postępowania jest ustalenie rozpoznania mikroskopowego potwierdzającego lub wykluczającego to rozpoznanie.

Biopsja guza płuca wymaga zazwyczaj starannego zaplanowania ze względu na jego trudno dostępną lokalizację. W biopsji cienkoigłowej lub szczoteczkowej określa się obecność lub brak komórek nowotworowych (materiał cytologiczny), podczas gdy biopsja gruboigłowa lub wycinkowa umożliwia ustalenie bardziej precyzyjnego rozpoznania na podstawie obrazu tkanki.

Najczęstsze sposoby ustalenia rozpoznania mikroskopowego guza płuca to:

● biopsja z wykorzystaniem bronchoskopii (zabiegu wprowadzenia narzędzi do oskrzeli, wykonywanego w znieczuleniu miejscowym),

● biopsja cienko- lub gruboigłowa przez ścianę klatki piersiowej,

● biopsja węzłów chłonnych poprzez wprowadzenie narzędzi do śródpiersia,

● biopsja ognisk przerzutowych poza klatką piersiową.

W guzach położonych centralnie możliwe jest również uzyskanie rozpoznania cytologicznego w badaniu wydzieliny z dróg oddechowych. Przy braku innych możliwości rozpoznanie mikroskopowe ustala się w biopsji po zabiegu otwarcia klatki piersiowej (torakotomii).

Najczęstszym sposobem uzyskania rozpoznania w przypadkach międzybłoniaka opłucnej jest torakoskopia, czyli wziernikowanie jamy opłucnej. Ze względu na możliwe trudności w odróżnieniu międzybłoniaka opłucnej od raka płuca naciekającego opłucną do pełnego rozpoznania należy pobrać reprezentatywny fragment guza.

Kolejnym etapem postępowania jest ustalenie stopnia zaawansowania nowotworu (zasięgu nowotworu w organizmie). Podstawowymi badaniami służącymi do tego celu są: badanie przedmiotowe (fizykalne), zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej oraz tomografia komputerowa klatki piersiowej i jamy brzusznej. W wybranych sytuacjach klinicznych wykonuje się również inne, takie jak: USG jamy brzusznej, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny mózgu oraz scyntygrafia kości. Wartościowym badaniem u niektórych pacjentów jest również pozytonowa tomografia emisyjna (PET), polegająca na obrazowej analizie gromadzenia się radioizotopu w organizmie, w tym przede wszystkim w guzie nowotworowym. Badania obrazowe powinny być w wielu sytuacjach uzupełnione badaniami oceniającymi stan miejscowy nowotworu – bronchoskopią, mediastinoskopią (wziernikowanie śródpiersia z pobraniem znajdujących się tam węzłów chłonnych) lub torakoskopią. W trakcie wszystkich tych procedur istnieje możliwość pobrania fragmentów tkanek do badania mikroskopowego w celu potwierdzenia lub wykluczenia ich zajęcia przez nowotwór. (…)”

Fragment artykułu o nowotworach płuca ze strony http://onkologia.org.pl/nowotwory-pluca-oplucnej-tchawicy/