Terlecki Paweł

Ordynator Oddziału Chirurgii Onkologicznej z pododdziałem chirurgii przewodu pokarmowego w Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej

Ukończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w 1986r. specjalista II stopnia z zakresu chirurgii ogólnej

W latach 2007-2010 pełnił funkcję ordynatora oddziału chirurgii ogólnej S.P.Z.O.Z w Lubartowie

Zainteresowania:

diagnostyka i leczenie małoinwazyjne chorób przewodu pokarmowego

Wieloletni Kierownik Pracowni Endoskopowej Okręgowego Szpitala Kolejowego w Lublinie
Od 2010r kierownik Pracowni Endoskopowej w Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej

Udział w wielu międzynarodowych szkoleniach z zakresu:

– endoskopii górnego i dolnego odcinka przewodu pokarmowego
– endoskopii zabiegowej przewodu pokarmowego
– chirurgii laparoskopowej
– certyfikat Towarzystwa Chirurgów Polskich na wykonywanie badań i zabiegów endoskopowych /

Objawy

Klasycznie podstawnokomórkowe raki skóry są guzkowe, o bezbarwnej powierzchni i perłowej otoczce. Szacuje się że ok. 80% tych nowotworów lokalizuje się w obrębie głowy i szyi.

Drugi rodzaj – płaskonabłonkowe raki skóry mają łuskowatą, bezbarwną powierzchnię, niekiedy owrzodziałą.

Oba typy charakteryzują się powolnym wzrostem. W większości przypadków uważa się, że raki płaskonabłonkowe skóry rozwijają się na podłożu rogowacenia słonecznego. Różnicowanie pomiędzy tymi dwoma zmianami zwykle jest dokonywane na podstawie oceny rozmiaru; rogowacenie słoneczne ma mniej niż 1 cm średnicy. Pojawienie się zmian guzkowych albo stwardnienia w istniejących zmianach rogowaciejących budzi podejrzenie inwazji do skóry właściwej i wówczas powinna zostać wykonana biopsja zmiany. Rozpoznanie raka skóry oparte jest na patologicznej analizie wycinków.
Stadia zaawansowania

Podział na stadia zaawansowania pozwala lekarzowi określić, czy i jak daleko rozprzestrzenił się nowotwór. Dzięki temu można wybrać i zastosować najbardziej odpowiednią i skuteczną metodę leczenia.

Należy jednak pamiętać, że większość nowotworów skóry omawianych w niniejszym rozdziale jest leczona, zanim zdąży się rozprzestrzenić, stąd niewielka rola stopniowania. Staje się ono istotne przy dużych zmianach pierwotnych lub gdy pacjenta dotyczy jeden lub kilka czynników ryzyka rozprzestrzenienia się choroby.

Typy morfologiczne raka podstawnokomórkowego:

● Typ guzkowy, guzkowo-wrzodziejący – z reguły pojedyncza zmiana przybierająca formę nieregularnego wypuklenia, niejednokrotnie z niesymetrycznym owrzodzeniem różnej wielkości.

● Typ wrzodziejący (ulcus rodens) – nowotwór wnikający głęboko w tkanki, a wrzodziejąca zmiana jest otoczona wałowatym brzegiem.

● Typ powierzchowny – rak stwierdzony głównie na tułowiu, klinicznie przypomina łuszczycę lub chorobę Bowena.

● Typ barwnikowy – płaska lub guzkowa zmiana zawierająca ciemny barwnik, przez mniej doświadczonych klinicystów może być mylona z czerniakiem skóry.

● Typ bliznowaty i twardzinopodobny – rozległe, raczej płaskie nowotwory, nieostro odgraniczone od niezmienionej choroby skóry, trudne do diagnostyki i niezwykle skomplikowane w klinicznej ocenie radykalnego ich usunięcia.
Diagnostyka

Diagnostyka polega na dokładnym zbadaniu całej skóry, z uwzględnieniem owłosionej skóry głowy i skóry narządów płciowych oraz błon śluzowych, a także klinicznym zbadaniu okolicznych węzłów chłonnych. Wykonywanie dodatkowych badań obrazowych zarezerwowane jest dla rzadkich, zaawansowanych przypadków, w których istnieje większe ryzyko powstania zmian przerzutowych. (…)”

Fragment artykułu o nowotworach skóry ze strony http://onkologia.org.pl/nowotwory-zlosliwe-skory/